Maria Montessori była naukowcem, a jej metoda edukacji została opracowana i oparta na niezliczonych godzinach obserwacji małych dzieci. Aby podążać za dzieckiem, obserwuj i oceniaj jak naukowiec. Dzięki temu lepiej poznasz umiejętności, zainteresowania i wyzwania dziecka.

 

"Metoda wychowawcza bazująca na wolności musi uwzględniać działania, aby pomóc dziecku je nabyć. … Nie można być wolnym, jeśli nie jest się samodzielnym" .                                                       Maria Montessori, Odkrycie dziecka

❀

 

"Nauczyć dziecko nie nadepnąć na gąsienicę jest tak samo ważne dla dziecka i dla gąsienicy".

Bradley Miller

 

„Czego nie ma najpierw w zmysłach, tego nie ma później w umyśle.”

 

 

https://dziecisawazne.pl/swieta-duchu-montessori/

 

 

JAK MARIA MONTESSORI OPOWIADAŁA DZIECKU HISTORIĘ ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

„Być może czytelnicy, zwłaszcza matki i wychowawcy, chcieliby się dowiedzieć, w jaki sposób Maria Montessori wyjaśniała małemu, trzyletniemu dziecku, które mieszkało w tym samym co ona domu – Święty Wieczór i mszę o północy (w Polsce: Pasterkę, przy. M. Miksza). Brała maleństwo na kolana i tak rozpoczynała opowieść:

- Gdy wczoraj czuwałeś, czekając na Pasterkę, zauważyłeś, że rozbłysły wszystkie światła w całym domu. A gdy szukałeś mamusi, nie znalazłeś jej w pokoju., lecz ujrzałeś, że jej łóżko było zasłane. Gdy chciałeś mnie odszukać, sytuacja była podobna. Kiedy wszedłeś na górę, by odszukać na poddaszu panienkę Lornę, zauważyłeś, że cała klatka schodowa jest oświetlona, a jej w pokoju nie było. Tam także łóżko było nie tknięte. Gdyś zatem wyjrzał przez okno, zobaczyłeś setki, setki ludzi wędrujących w środku nocy w jednym kierunku. Zauważyłeś, jaka ogromna cisza nastała, a dzwony zadzwoniły: bim – bam, bim – bam i jak wszystkie okna były rozświetlone. Co to wszystko znaczyło? Co się wydarzyło? Dokąd podążali ci wszyscy ludzie? Dlaczego dzwoniły dzwony w środki Cichej Nocy? Chciałabym ci zatem opowiedzieć, jak wspaniała rzecz się wypełniła. Tu zabłysły oczy opowiadającej, lecz powstrzymała się przed radosnym podnieceniem. W tym jest istota rzeczy. Tak oto, ponieważ Dziecię Jezus się narodziło, wszyscy ludzie idą do Niego aby Go ujrzeć i pokłonić się przed Nim nisko i pomodlić się do Niego. Potem opowiadała dziecku (jak to potrafią pasterze). W następnym roku M. Montessori opowiadała dziecku tę samą historię w taki sam sposób i w następnych latach także. Dziecko bardzo pokochało tę historię. Często miało w zwyczaju mówić: „ – Proszę, opowiedz mi, jak poszedłem na górę i mamy łóżko było zasłane, i twoje łóżko było zasłane i…”.

 

 

Wiosna i lato są  idealnym momentem na wprowadzenie najmłodszych dzieci w świat natury. Można dotykać, wąchać i poznawać wszystkie kwiaty, które spotkacie na drodze :). Cudownie, gdy macie je na balkonie lub w ogródku.

 

W rzeczy samej dziecko potrzebuje żyć zgodnie z naturą, a nie tylko poznawać przyrodę. Najważniejszy fakt polega właśnie na możliwym uwolnieniu dziecka ze związków, które je izolują w sztucznym życiu stworzonym przez współżycie społeczne. Źródło: Maria Montessori (2014)

❀

https://www.youtube.com/watch?v=r4rErMeAN6M

 

Potencjał sam się nie rozwinie. Ma szansę na rozwój w odpowiednich warunkach i w odpowiednim momencie. M. Montessori wskazała trzy ważne etapy, które przeżywa dziecko, prawdziwie doświadczające i wrażliwe na poznawanie świata. Właśnie je należy obserwować, proponując zabawy i aktywności.

• Absorbujący Duch – maluch od urodzenia jest zainteresowany otaczającym światem. Siłą rzeczy, w pierwszych miesiącach i latach, tym z najbliższego otoczenia (dlatego czasem można usłyszeć Meblowe Dziecko, czyli sięgające po to, co jest na wyciągnięcie ręki).
• Wrażliwe Fazy – to właśnie te momenty zwiększonego zainteresowania daną rzeczą lub tematem. Zwróć uwagę na sześć obszarów, które są w kręgu zainteresowań dziecka: ruch, porządek, zmysły, wrażliwość na szczegóły, życie społeczne, język. Pewnie zauważyłaś, że są zgodne z rozwojem malucha.
• Polaryzacja Uwagi (Fenomen Montessori) czyli ten konkretny moment, w którym dziecko przeżywa daną fazę i jak gąbka chłonie wiedzę w konkretnym temacie np. chodzenie, mówienie, siadanie itd. Jeśli coś dzieje się za szybko lub za wolno (niezgodnie z naturalną potrzebą), można ten moment przegapić lub zepsuć.

 

 

 

W metodzie Montessori dziecko samo ocenia swoją pracę, poprzez to działania wzmacnia swoją empatię, co tylko zaprocentuje w przyszłości. Każde dziecko ma różne talenty i umiejętności, metoda Montessori nie tylko pozwala je odkryć, ale także docenić. W ten sposób budujemy poczucie własnej wartości. 

 

 

"Zbędna pomoc jest przeszkodą w rozwoju w stopniu proporcjonalnym do swej bezużyteczności." 

Maria Montessori, Odkrycie dziecka

 

https://dziecisawazne.pl/montessori-obowiazki-domowe/

 

  

 

Nasze dzieci od urodzenia są istotami społecznymi, które obserwują i chłoną domową atmosferę. Uczą się poprzez naśladownictwo i chcą realnie uczestniczyć w domowych aktywnościach. Czynności, które dla dorosłych są nudne i żmudne, dla dziecka mogą być ciekawym doświadczeniem.

5 kroków, jak nauczyć dziecko sprzątać?

https://www.youtube.com/watch?v=Z5kna7lAfdI

 

https://www.nebule.pl/jak-nauczyc-dziecko-porzadku/

 

Naczelna zasada pedagogiki Montessori brzmi “Pomóż mi to zrobić samemu”. Aktywne uczestnictwo w życiu rodziny i realny wkład w wykonywanie domowych obowiązków to ważny aspekt tej filozofii. Każda, nawet najbardziej banalna codzienna czynność dla dziecka jest okazją do nauki. Warto zatem włączać malca we wszystkie obowiązki: przygotowywanie posiłków, nakrywanie do stołu, podlewanie kwiatów, wycieranie kurzu. Buduje to w dziecku poczucie sprawstwa, samodzielność i daje możliwość realnej oceny swoich możliwości.

 

Tradycja Marii Montessori na święta

https://dziecisawazne.pl/swieta-duchu-montessori/

 

Lista świątecznych i zimowych aktywności:

Obserwowanie zmian pór roku, opowiadania, przeglądanie książek i porównywanie zdjęć z jesieni  i przede wszystkim spacery w niepogodę. Wprowadzenie w zimowy czas to obserwacje.

 

JAK MARIA MONTESSORI OPOWIADAŁA DZIECKU HISTORIĘ ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

„Być może czytelnicy, zwłaszcza matki i wychowawcy, chcieliby się dowiedzieć, w jaki sposób Maria Montessori wyjaśniała małemu, trzyletniemu dziecku, które mieszkało w tym samym co ona domu – Święty Wieczór i mszę o północy (w Polsce: Pasterkę, przy. M. Miksza). Brała maleństwo na kolana i tak rozpoczynała opowieść:

- Gdy wczoraj czuwałeś, czekając na Pasterkę, zauważyłeś, że rozbłysły wszystkie światła w całym domu. A gdy szukałeś mamusi, nie znalazłeś jej w pokoju., lecz ujrzałeś, że jej łóżko było zasłane. Gdy chciałeś mnie odszukać, sytuacja była podobna. Kiedy wszedłeś na górę, by odszukać na poddaszu panienkę Lornę, zauważyłeś, że cała klatka schodowa jest oświetlona, a jej w pokoju nie było. Tam także łóżko było nie tknięte. Gdyś zatem wyjrzał przez okno, zobaczyłeś setki, setki ludzi wędrujących w środku nocy w jednym kierunku. Zauważyłeś, jaka ogromna cisza nastała, a dzwony zadzwoniły: bim – bam, bim – bam i jak wszystkie okna były rozświetlone. Co to wszystko znaczyło? Co się wydarzyło? Dokąd podążali ci wszyscy ludzie? Dlaczego dzwoniły dzwony w środki Cichej Nocy? Chciałabym ci zatem opowiedzieć, jak wspaniała rzecz się wypełniła. Tu zabłysły oczy opowiadającej, lecz powstrzymała się przed radosnym podnieceniem. W tym jest istota rzeczy. Tak oto, ponieważ Dziecię Jezus się narodziło, wszyscy ludzie idą do Niego aby Go ujrzeć i pokłonić się przed Nim nisko i pomodlić się do Niego. Potem opowiadała dziecku (jak to potrafią pasterze). W następnym roku M. Montessori opowiadała dziecku tę samą historię w taki sam sposób i w następnych latach także. Dziecko bardzo pokochało tę historię. Często miało w zwyczaju mówić: „ – Proszę, opowiedz mi, jak poszedłem na górę i mamy łóżko było zasłane, i twoje łóżko było zasłane i…”.

Na podstawie: Maria Montessori, The Child in the Church (Das Kind in der Kirche).
Tłumaczenie z języka niemieckiego: Małgorzata Miksza

 

 

 

 

Tajemniczy przedmiot.
Do woreczka włóż jakiś przedmiot. Dziecko nie widząc go, uruchomi zmysł dotyku i będzie próbowało odgadnąć co też kryje się w środku. Zabawę możesz zmodyfikować np. zasłaniając dziecku oczy i podając mu przyprawę do wąchania, lub wybrany produkt do spróbowania.

 

Dzieci uczą się wszystkiego, co dzieje się w ich otoczeniu.

Jeśli często krytykujesz dziecko, ono nauczy się oceniania innych.

Jeśli regularnie chwalisz dziecko, ono nauczy się doceniania.

Jeśli dziecku okazuje się wrogość, ono nauczy się walczyć.

Jeśli jest się uczciwym wobec dziecka, ono też będzie uczciwe.

Jeśli dziecko jest często wyśmiewane, stanie się osobą nieśmiałą.

Jeśli dziecko rozwija się w poczuciu bezpieczeństwa, nauczy się ufać innym.

Jeśli dziecko jest często oczerniane, rozwinie się w nim niezdrowe poczucie winy.

Jeśli pomysły dziecka są regularnie akceptowane, ono nauczy się czuć dobrze samo ze sobą.

Jeśli jest się przychylnym dziecku, ono nauczy się cierpliwości.

Jeśli dziecko jest wspierane w tym co robi, nabierze pewności siebie.

Jeśli dziecko żyje w przyjaznym środowisku i czuje się potrzebne, nauczy się znajdować miłość.

Nie mów źle o swoim dziecku, ani wtedy, gdy jest blisko, ani wtedy gdy nie ma go w pobliżu.

Koncentruj się na rozwoju tego, co dobre w twoim dziecku, tak, aby na to co gorsze nie starczyło już miejsca.

Słuchaj zawsze tego co ma do powiedzenia twoje dziecko, a gdy zbliży się do ciebie, by o coś zapytać lub coś skomentować, zawsze odpowiadaj.

Szanuj swoje dziecko nawet wtedy, gdy popełnia błędy. Naprawi je zaraz albo nieco później.

Bądź gotów pomóc dziecku, gdy czegoś poszukuje. Ale bądź również skłonny usunąć się w cień, gdy samo znalazło to czego szukało.

Gdy zwracasz się do swojego dziecka, rób to zawsze w najlepszy z możliwych sposobów. Daj jemu to co w tobie najlepsze.

 

„Zakręcanie i odkręcanie” – ćwiczenia praktyczne dnia codziennego wg założeń pedagogiki Montessori. Do ćwiczeń będą potrzebne np. słoiczki po kremach, śrubki, nakrętki. Ćwiczenie polega na dopasowywaniu nakrętki na śruby, wieczka do naczyń plastikowych i szklanych. Cele tych ćwiczeń to: – rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej; – ćwiczenie precyzji ruchów oraz cierpliwości; – doprowadzenie pracy do końca oraz pozostawienie po sobie porządku w miejscu pracy.

 

„Jaką mamy dziś pogodę?” – obserwowanie pogody przez okno. Rozmowa na temat jesiennej pogody. Rodzic zadaje pytania: - Jaką dziś mamy pogodę za oknem? - Czy jest ciepło czy zimno? - Czy pogoda jest deszczowa czy słoneczna? - Co widzisz na szybie? - Czy wiesz jak można nazywać jesienną pogodę? (niepogoda, słota, szaruga, zachmurzenie, opady, mżawka, ulewa, plucha itp.)